Bamboe, wind en gebakken Coco

Na pho bo op de bovenste verdieping van het hotel te hebben gegeten hebben we ons in de regenpakken gehezen om onze reis naar ninh binh te beginnen.
Na een kilometer door de stad hadden we echter oponthoud; mels zijn motor stopte er mee. Gelukkig was daar weer een kleine garage met enthousiastelingen die met 3 man sterk op de motor doken. Ze laten alles vallen waar ze mee bezig zijn en schieten je direct te hulp. Super snel, alles met 2 stuks gereedschap en zoals altijd een iemand die staat te kijken, andere dingen van de motor aanwijst en wat roept, soms naar ons, soms naar de monteur en dan een beetje lachen. Dat is ook vaak degene bij wie je uiteindelijk afrekent.
Ondertussen wordt er voor ons weer een minikrukje neergezet waar we op kunnen wachten en poetsen ze wat. Weer dat minikrukje, alles met de knieën in de nek. En dat als het regent en je gewoon wil doorrijden. Maar goed, de voorstelling is ook wel weer boeiend genoeg om lekker te zitten kijken. (Misschien steek je er nog wat van op, we hebben immers dat tasje gereedschap dat we al 6 keer in ons handen hebben gehad bij het inpakken ☺️)

Na een kwartier en €2 verder was het opgelost; nieuwe sparkplug (hadden we die niet meegekregen van Christian en Tobias?) erin en hoppakee, loopt weer als een -Vietnamees- zonnetje. Niet super dus, maar hij doet het wel.
Tot nu toe niet echt veel zon gezien, en wij maar denken dat het zomer is in Vietnam. Schijnt vanaf centraal Vietnam zonnig en warm te worden. Prima, daar komen we uiteindelijk wel.

Ninh binh stond op onze planning omdat er in de omgeving veel te zien is; een aantal mooie grotten, maar ook enorme rijstvelden tussen weer nog meer grote bergen zoals we die ook in ha long bay hadden gezien, alleen dan nu niet op zee, maar op het land.
We hadden ook vernomen dat er een super leuk verblijf was in het plattelands dorpje, waar je in een bamboe hut slaapt.
Na 5 uur rijden (ja dat is echt lang, zo roepen onze konten dan op een gegeven moment ook GENADE!) kwamen we bij nguyen shack aan; in een kleine privé baai stonden de genoemde bamboe hutjes aan het meer.
Er kwamen direct 2 meiden op ons afgerend om ons in gebrekkig Engels te verwelkomen en ons te ondervragen. Het was duidelijk dat ze graag hun Engels oefenden.
Ze hadden gelukkig nog een mooie kamer voor ons en er werd meteen wat voor ons ingeschonken en eten klaargemaakt. Gemalen kip om citroengras gebakken, leek op een soort drumstick.
De meiden bleven al die tijd bij onze tafel staan, dingen vragen, vertellen en enorm veel te giechelen. Deed ons denken aan ren soort van Aziatische versie van Carmen en Marielle ☺️ super schattig.
Zo vertelden ze dat in Vietnam alles wordt gegeten, zo ook hond (dit is echt waar) en nodigden Melvin uit om de volgende ochtend om 5 uur hun hond Coco te komen vermoorden en op te eten. Pokerfaces, maar daarna: kiddiii hihihi!! (Kidding)

Na het installeren in de kamer een pagode bezocht een paar minuten lopen van het verblijf vandaan. Even lekker op de top van de berg de reis etc geëvalueerd en even geen kiddiii (wat overigens wel 2 dagen lang erg gezellig en grappig was hoor!)

In de algemeneruimte van de bamboe hutjes ontmoetten we een ander Nederlands stel die al een half jaar onderweg waren en ook nog lang niet van plan waren om te stoppen. Alleen even terug voor een bruiloft in juli.
Ook zij houden hun reis bij http://Www.jorritendagmar.nl

S avonds werden we geïntroduceerd met happy water. De gastheer en meiden schonken ons dit -wederom- giechelend. Een gezellige avond gehad met o.a. de Nederlanders en een Spaans stel van Mallorca.
Het waaide heel hard in het baaitje waardoor de nacht wat onrustig was, maar wel echt te gek om onder een warm dekbed te liggen terwijl de wind door je haren blaast. En s ochtends douchen met uitzicht over de baai, je staat gewoon buiten, een paar bamboestokken zorgen voor wat privacy. Stukje paradijs (nu t zonnetje nog)!!